Allereerst: kun je jezelf voorstellen?
“Ik ben Wouter, radiomaker bij NPO Radio 2 en ik ben de hele blije trotse eigenaar… kan je dat zeggen? Eigenaar? Naja, dit is mijn hond Teddie. In principe bepaalt zij wat er gebeurt.”
Doe je naast je werk nog wat?
“Nee, helemaal niks…haha! Naast het maken van radioprogramma’s, vind ik het erg leuk om mee te mogen werken aan verschillende tv-programma’s, zoals “een huis vol”. Daar doe ik de voice-overs voor, dus dat betekent dat ik eigenlijk alle beelden die je ziet aan elkaar praat. Dat doe ik ook met tv- of radiocommercials. Onlangs heb ik ook voor DierenZorg Eemland de nieuwe radio- en tv-commercial ingesproken die binnenkort bij RTV Utrecht zullen worden uitgezonden. Dus ik ben veel met mijn stem bezig.”
Je hebt ook een goede stem.
“Nou… dankjewel!”
Waarom doe je wat je doet?
“Het is voor mij nooit de vraag geweest wat ik wilde doen. Ik heb het eigenlijk altijd wel geweten. ‘Wat wil ik later worden?’ is voor mij nooit een vraag geweest. Eigenlijk waren het twee dingen die ik wilde. 1) Ik wilde bij de radio werken en 2) ik wilde vliegtuigen kunnen besturen. Ik doe het alle twee. Zo heb ik heb een vliegopleiding gedaan en vlieg ik met enige regelmaat met vliegtuigjes door Europa heen. Dat ik radioprogramma’s wilde maken wist ik al vanaf mijn vijfde à zesde. En dat ik daar mijn werk van heb kunnen maken, beschouw ik als een zegening.”
Wil je dit ook nog lang blijven doen?
“Ja! Zelfs als ik ouder ben (want dat ben ik natuurlijk nog lang niet *knipoog* 😉), zou ik doorgaan, voor de hobby. Want het blijft magisch: met muziek, communicatie en radio bezig zijn. Ik werk nu voor de grootste radiozender van Nederland: NPO Radio 2 (waar ik heel trots op ben), maar voor een lokale omroep van Soest, zou ik het net zo leuk vinden.”
Wat leuk! Is er nog iets wat wij over jou moeten weten?
“Ik ben een groot dierenvriend, maar ik ben wel fan van hamburgers (rund of vega).
Zo’n broodje met allemaal sausjes en groentes erop en dan… AH… lekker! Dat verveelt nooit.
Verder eet ik bijna nooit vlees, varkensvlees sowieso niet en een Beyond Meat burger vind ik net zo lekker!”
Ook wel goed in deze tijd, denk ik.
“Ja! Vind het ook niet zo erg dat we vlees eten, maar vind wel dat we ervoor moeten zorgen dat het vlees op een enigszins verantwoorde manier wordt verkregen. En daar gaat nog wel eens wat mis…”
Over dieren gesproken, laten we het hebben over jouw Teddie!
“Teddie is een corona-hond!”
Wat is het eerste wat je wilt delen over Teddie?
“Teddie – ja JIJ *kijkt naar hond* – is het allerleukste en allerliefste wat ik ooit ben tegengekomen. Niet heel impulsief, maar tegelijkertijd ook weer wel. Zo was ik op Bonaire, daar lag ik aan het strand en daar kwam een hondje zoals Teddie aangelopen. Die heeft toen de hele middag bij me gelegen, ik was verkocht. Daarna ben ik impulsief op Marktplaats gaan zoeken naar Boomers. Gevonden, bij een meneer in Brabant. Maar toen ik daar aankwam, wist ik: dit is niet goed. Ik zag een regenton met twee puppy’s erin en toen ik weg wilde gaan, werd er met de prijs gestunt.
Ik ben me daarna gaan verdiepen in de wereld van broodfokkerij, waar deze meneer deel van uitmaakte. Wat het lastig maakte, was dat het twee hele lieve puppy’s waren en tóch heb ik het (met pijn in mijn hart) niet gedaan. Omdat ik het niet in stand wilde houden.
Later vond mijn zus een nestje met Boomer-pupjes, daarvan waren er nog 2 over. Ik ging voor het mannetje, maar het werd Teddie. Die kwam op ons afgerend, ging op haar ruggetje liggen met haar beentjes omhoog… En toen dacht ik: ‘ja dit is ons hondje’.
Achterafgezien heb ik naïef gehandeld (al vind ik het geweldig dat ik een band heb kunnen opbouwen met haar sinds pup) en had ik misschien beter kunnen adopteren.
Asielhonden zijn er namelijk te veel…”
Komt er ooit nog een asielhondje bij?
“Dat zou ik heel graag willen, maar dan kan ik niet meer garanderen dat ik ze evenveel aandacht kan geven als nu. Ik heb geen hond om die vervolgens uren alleen te laten, dus Teddie is bijna nooit alleen en ik hoop dat ze nog heel lang bij ons is. Ze is nu 2 en wordt hopelijk 15.”
Wat is het meest bijzondere aan Teddie?
“Ze is een heel makkelijk hondje: met andere honden, andere mensen, het is allemaal prima. Daarnaast kan ze overal mee naartoe: restaurants, op citytrip naar Parijs, ze reist zelfs mee als copiloot.”
Wat maakt jullie band zo speciaal?
“Het is niet helemaal te vergelijken natuurlijk, maar het is een soort van kind. In de zin van: het is afhankelijk, je moet het te eten geven, borstelen en knuffelen. Dat verplicht ons om alles te doen om het leven van het beestje zo leuk mogelijk te maken. Wat je ervoor terugkrijgt is onvoorwaardelijke liefde en gezelligheid.”
Wat maakt Teddie… Teddie?
“Ze ligt graag op haar rug met haar beentjes omhoog, klaar om geknuffeld te worden.
En er is een kans dat ze vindt dat ze het allerbeste slaapt op bed. Verder… eet ze alles.”
Krijgt ze ook alles?
“Nee, nee! Daar ben ik wel voorzichtig in. Ze is gek op kaas, maar daar zit veel vet in. Dus soms krijgt ze een klein stukje… Ei vindt ze te gek, dus ze krijgt vaak een halfje. Oh en ze heeft een hekel aan buiten wandelen met slecht weer. Ze doet haar behoefte en dan is het rechtsomkeert.”
Heeft Teddie toevallig ook een klein regenjasje?
“Er is een kans dat Teddie inderdaad een hoodie-sweatertje heeft als het heel koud is 😉.”
Teddie is nooit alleen, maar voor je werk ben je vaak op pad. Hoe combineer je dat?
“Zowel mijn moeder als mijn buurvrouw passen vaak op en ze gaat veel mee.
Teddie is een hypoallergeen hondje (verhaart niet), dus dat maakt het wel een stuk makkelijker. Vaak is mijn voorwaarde als ik ergens heen ga, dat Teddie ook welkom moet zijn. Dat is vaak akkoord, dus meestal neem ik haar mee. Dan zit ze naast mij in de auto in haar eigen hondenzitje.”
Waarom vind je adoptie van dieren zo belangrijk?
“Dieren verdienen een thuis. Wat we ons allemaal moeten realiseren, is wat er gebeurt met dieren die niet uit het asiel worden gehaald. Dieren die te lang in een buitenlands asiel zitten, worden afgemaakt en in Nederland wachten ze soms eindeloos lang op een baasje. Soms jaren. Tuurlijk snap ik best dat mensen graag een puppy willen, want dat is ook heel leuk. Maar kijk ook eens rond in een asiel, kijk of er een klik is… in principe zoekt een dier jou uit.”
Waarom heb je ja gezegd op jouw ambassadeurschap voor Dierenzorg Eemland?
“Omdat ik dat verzoek kreeg toen ik op Bonaire was. Daar ga ik af en toe helpen bij de dierenopvang. Het probleem is daar nog veel intenser, omdat er veel honden rondlopen die niet gesteriliseerd zijn (terwijl dit gratis gedaan wordt op het eiland). Als een hond daar een periode wacht en niet wordt geadopteerd, dan is het einde verhaal. Ik wil helpen, iets terugdoen en op deze manier kan dat. Dat is de reden waarom ik heel snel reageerde en graag jullie ambassadeur wilde worden.”
Daar zijn we je ontzettend dankbaar voor!
“Dat hoeft helemaal niet. Ik vind het fijn dat ik het kan doen.”
Is er als laatste nog iets wat je graag kwijt wilt?
“Ja! Het is goed om de bewustwording van kinderen en volwassenen te vergroten.
Dat wij als mensen voor dieren moeten zorgen: ze moeten knuffelen als ze liefde nodig hebben, verzorging moeten geven als ze dat nodig hebben, maar er ook voor moeten zorgen dat ze geen lijdensweg hebben als ze oud en ziek worden. Ook als je zelf geen dieren hebt, ga eens naar een asiel toe met je kinderen en leer hen hoe we met dieren om moeten gaan.
Dat is zó belangrijk. Wij hebben de hersenen en capaciteit, dus dat is onze verantwoording.”
Meer weten over Wouter?
Je volgt hem op Instagram
